Verhalen achter de verhalen
Het maken van een Voorlezen-plus-boek is soms een verhaal op zich. Mensen delen hun informatie over degene voor wie ze het boek maken – de luisteraar – en dat kan leiden tot nieuwe inzichten. Ze leren de luisteraar beter kennen, ontdekken soms dingen die ze niet wisten. Bijvoorbeeld: dat een luisteraar thuis altijd naar klassieke muziek luistert, maar op het kinderdienstencentrum helemaal nooit.
De makers van een boek ontdekken soms ook dingen over zichzelf. Dat ze veel creatiever zijn dat ze dachten, bijvoorbeeld. Of veel beter in voorlezen.
Ook kan het verhaal maken leiden tot meer inzicht in eigen functioneren. Zo blijkt een begeleidster heel goed de signalen van de luisteraar te kunnen inschatten, waardoor ze passend voorleest. Haar zelfvertrouwen in het omgaan met de luisteraar groeit daarmee.
Ook kan het voorkomen dat iemand zijn verwachtingen over een familielid met meervoudige of verstandelijke beperkingen moet bijstellen. Omdat de luisteraar meer of heel andere reacties op het verhaal laat zien dan verwacht.
Het verhaal Hanneke viert feest werd gemaakt door de schoonzus van Hanneke, een begeleidster en een logopediste en vervolgens vaak voorgelezen. Het werd gebruikt als een herkenbaar ritueel tijdens haar proces van dementering. Toen Hanneke overleed aan de gevolgen van de ziekte van Alzheimer, wilde de familie van Hanneke graag een kopie van de filmbeelden die van Hanneke waren gemaakt tijdens het voorlezen. Men vond dat een waardevolle herinnering aan Hanneke en aan de betrokken zorg die Hanneke in haar laatste jaren had gekregen.
Jelle laat zien dat hij af en toe begrijpt dat iets er nog is, ook al ziet hij het niet (objectpermanentie). Maar dat doet hij niet altijd. Daarom werd voor hem het Voorlezen-plus-boek Jelle gaat spelen gemaakt waarin allerlei dingen verstopt zijn. Een leuke manier om te oefenen, voor hem en voor zijn begeleidsters.
Het verhaal Youssra gaat naar Marokko heeft als doel Youssra voor te bereiden op haar vakantie. Daarom werd voor haar een voorlezen-plus-boek gemaakt met informatie over de reis en over Marokko, aangedragen door haar familie. Haar begeleidster maakte vervolgens het boek.
Bij het maken van het verhaal Mirna gaat erop uit door de moeder van Mirna en een begeleidster werd in het verhaal de stem van de vader van Mirna opgenomen. Het was twijfelachtig of zij de stem van haar vader zou herkennen. Nou dat deed ze! Haar moeder was zeer verrast dat haar dochter de stem van haar man zo goed herkende en was daar blij mee.
Yvonne Warmerdam (moeder van Mirna) schreef over haar ervaringen het volgende stukje:
Terugdenkend aan het begin dacht ik, “Is dit wel iets voor mijn dochter Mirna?”. Nu het boek klaar is denk ik, “Het is iets voor mijn dochter Mirna!”. Het is eigenlijk heel bijzonder, bijzonder omdat Colette (haar persoonlijk begeleidster ) Mirna in gedachten had voor deze cursus en mij belde met de vraag of ik samen met haar het boek voor Mirna wilde maken. We zijn begonnen aan de cursus met het idee om Mirna een 1 op 1 moment aan te bieden, maar dat ze zoveel herkenning vond tijdens het voorlezen van haar boek, dat overtrof onze verwachting. Zo mooi om te zien. Ze genoot van de geur, het liedje, de geluiden, van de wind en wat eten. En als je haar ziet genieten dan geniet je zelf ook en wil je eigenlijk direct aan een volgend boek beginnen. En wees eerlijk wie kan er nu zeggen: “ik heb een boek dat voor mij gemaakt is”. In dit geval kan Mirna het “zeggen”, toch heel bijzonder.
Meer voorbeelden vind je in ons boek, in hoofdstuk 5 Een verhaal achter elk verhaal.
